Evenement             : Landmachtdagen
Evenementdatum : 04 t/m 07 juni 2009
Locatie                     : Bernhard kazerne, Amersfoort
Foto’s                       : Foto reportage Landmachtdagen Amersfoort

Nu eens geen verlag van een evenement vanuit het kader of de C. maar vanuit het gezichtspunt van een van onze DKO-soldaten.

Kort verslag van een soldaat.

Na ontvangst van het opkomstbevel t.v.b landmachtdagen  6/7 juni opmaken voor vertrek naar de locatie Bernhardkazerne te Amersfoort.

Na wat intern geregel toch nog aan gekomen bij de poort dan even naar de wachtcommandant voor identificatie en uit reiken van een toegangspas.

Na een klein stukje rijden is het kamp in zicht, de voertuigen, de tentjes en de rook uit de keuken dat voorspelt altijd wel wat goeds…. of iets lekkers, ehhh, herstel! Soms komt er wel eens zwarte rook uit maar dan wordt hij aan gestoken om warm te worden. Dan de manschappen begroeten, over en weer, en dan is de sfeer TO BY BACK HOME, geweldig gevoel is dat, althans bij mij.

En dan het melden bij de luit voor aanvangen dienst. Zag wel dat hij bedenkelijk keek, zo van moet dat nou, dat burger kloffie! Maar goed dat was gebeurd!! Als de donder omkleden in het groen. Heerlijk!!!

EN heerlijk gegeten in de keuken tent want dat hadden ze bewaard….. een heerlijk prakkie van aardappels en doppertje en een grote bal gehakt. Ja, de jongens van de keuken groep hadden goed hun best gedaan.

En dan aanvangen van de dienst. Een paar oppeppende gesprekken van de groepscommandant alfa en de info ontvangen. Na wat praatjes gemaakt en de nodige peuken gerookt te hebben werd het tijd voor het bedje.

Want er moest wacht gedraaid worden op het kamp althans in en rondom de locatie waar wij stonden. Het overige terrein was voor de bewaking van de kazerne.

De wacht werd gedraaid door de alfa en bravo groep en gezien het schema kon en moest ik ff een paar uur slapen. Mijn dienst begon om twee ’s nachts. En ja, na een paar uurtjes te hebben geslapen werd ik vriendelijk gewekt door mijn collega. Oké … actie hup er uit, mijn lotgenoot was er al uit, dus hup melden bij de cp. Na de nodige instructie en een heerlijk bakkie koffie was ik helemaal klaar voor de dienst van 0200/0400

Na wat wennen aan enge geluiden in en rond de kazerne bleek, na onderzoek, dat deze werden veroorzaakt door snurkers in het kamp en uilen en andere vogels in het bos.

Na deze dienst, hup het bedje in, althans wat er op leek door wat interne problemen. Ik bedoel het afstaan van een slaapzak is eigenlijk niet zo slim. Heb maar een bedje gemaakt van camonetten.

Maar na wat ondervindingen van spierkramp en een rubberrug toch nog geslapen, wetende dat na de nachtrust die nog over is ik lekker kan bij komen bij het ontbijt.

Maar ja, HAD IK EIGENLIJK moeten WETEN!!  Nooit het noodlot tarten!! Want het wekken ging nogal gemoedelijk maar kreeg heel snel de mededeling van de sportinstructeur “als de donder omkleden in sport tenue”.

Nou ik heb daar eigenlijk altijd een hekel aan gehad  sporten ’s morgens!! Maar goed gaan met die banaan.

Na het sporten gezellig ontbijten met de jongens.

Na het eten, appél en de mededelingen van de dag. Aan het werk met de dingen die gedaan moeten worden. Er was zat te doen want de opdracht was poetsen, poetsen, poetsen en poetsen van de uitrusting. Nou moet ik wel zeggen als je al de koper onderdelen van je uitrusting mooi glimt je er echt wel plezier in krijgt.

Maar goed de dag verloopt en met de nodige praatjes met publiek waarvan je allerlei vragen krijgt en vaak moet horen “oh, dat moesten we ook doen. Poetsen en wapenonderhoud”. Wat natuurlijk altijd de nodige anekdotes oplevert.

Maar kort gezegd een fijn dag. Afgesloten met het eindappél maar dan de regen, regen, regen!! Pffff, we moesten net beginnen met het opbreken van het kamp of iedereen was zeik nat doorweekt, maar met vele handen maken ligt werk.

Dus met elkaar aanpakken was het zo gepiept waarna de kok van de keuken groep met een heerlijk kom soep aan kwam. Nou, dat ging er wel in bij iedereen. Zeker bij mij. Ik zeg nooit nee tegen eten.

En na de nodige afscheids groeten aan elkaar, wetende dat het weer ff gelopen is maar het achter hoofd alweer bij de volgende actie. Als een ieder zijn eigen weg weer gaat geeft dat altijd weer een beetje een weemoedig gevoel. De landmachtdagen zitten er weer op.

SLD1 PLVV GC ALFAgroep,