Evenement              : Scharnhorst Marsch 2022
Evenementdatum  : 18 juni 2022
Locatie                     : Steinhude (Duitsland)
Foto’s                       : Scharnhorst March 2022

Juni 2022, we zijn weer bijna als vanouds in beweging.

Ons eerste echte evenementje dit jaar was een paar weken terug op ons eigen HQ te Loenen. We hadden een klein opendagje georganiseerd, zie het verslag van de CC.

Voor mij het meest opvallend: Ook na COVID functioneert de club nog prima maar het personeel (inclusief ik zelf) vertoont hier en daar wat lichte verschijnselen richting FLO (FunctioneelLeeftijdsOntslag). Zo was ik gewend dat in de latere avonduren onze SGT-Kok-Menagemeester enthousiast de DKO-kantine betrad in een onduidelijk tenue met in de linker hand een fles vuurwater en in de rechter enig borrelglaswerk. Nu is dat sloffend in badjas met teenslippers en een bordje met een sinaasappel en mesje in de hand……ook dat zal wel wennen.

De twee volgende weekenden in juni waren wat rustiger, het gebruikelijke onderhoud aan materieel en uitrusting. Maar 17-18 juni stond er weer wat op de agenda: display op het eindpunt van de Scharnhorst-Gedächtnis-Marsch aan het Steinhudermeer. Voor het hele Covidgedoe deden we dat al enige keren, zie vorige verslagen. Het is een iets meer dan 24uurs speerpuntactie: Het groot Duitsche Rijk niet al te diep penetreren, hotelletje, eten, display neerzetten, Deutsch reden/ gemütliche Hollander uithangen, afbreken, schnell het groot Duitsche Rijk weer uit en klaar. Goed te doen dus, wel altijd geplaagd door weersomstandigheden: regen, wind kou en dit jaar gruwelijke hitte. Maar leuk.

Vrijdagmiddag 17 juni verzamelen op het DKO HQ en laden. We nemen deze keer onze verse verkenners NEKAF mee + wat losse meuk, uiteraard etenswaar en diverse drinkerij want warm. Niet dat het Duitse Reservistenverband ons niet goed verzorgt maar tis ook nog eens 2x 4 uur rijden. Voor het display zelf hebben we ieder jaar iets ander meegenomen, zo waren er al eens 2 motorfietsen, 2 gewone fietsen, de DAF 66YA en diverse tenten. Nu dus in de verkennersmodus.

Voor de compleetheid ook onze Sld Chauffeur/Verkenner ter lering ende vermaeck op de achterbank gezet zodat hij wat extra ervaring op kon doen in voormalig vijandig gebied en wij, de CC 41DKO en Plv C-ONHGP, hem wat ouwe stompenwijsheden konden bijbrengen unterwegs.

En op weg met de hele bende……nog voor de poort van het mobcomplex stonden we alweer stil, de achterklep sprong spontaan open want meuk in de bak dat tegen het sluitmechanisme aan drukte. Ook moderne, dikke Toyota Tundra’s hebben nukken blijkbaar. Het weekend daarvoor was ik op expeditie voor de andere hobby met een soortgelijk transport in het Groot Engelse Imperium. Ook een prachtige combinatie met nukken, kortom ik zag de bui al hangen. Komt bij dat deze exercitie richting Steinhude in het verleden ook nooit zonder pech verliep: uitval van diverse cilinders, afgebroken motorsteunen, weet ik veel meer…..

Dan de A50 op en file richting A1, 3 kwartier oponthoud, goed begin. Wonder wel verder weinig meegemaakt, de Duitsche autobanen waren redelijk rustig, we hadden zelfs tijd over om ouderwetsch nostalgisch door Bad Oeyenhausen te cruisen i.p.v. de nieuwe ringweg. Wel bleek tijdens de eerste oudere mannen plaspauze op het Rasthof dat het (nieuwe) steunwiel van de aanhanger gezellig was gaan meerollen waardoor de omtrek van het wieltje beduidend kleiner was geworden…..

Tegen 17.30u. stonden we voor het hotel waar we al vaker geslapen hadden. Prima accommodatie, netjes en modern. Intussen zo modern dat ze tuurlijk geen gewone kamersleutels meer nützten maar van die kaartjes die bliep doen en in de kamer in een houder moeten om stroom te krijgen voor je bedlampje. Nadat de Sld-Chauffeur-Verkenner mij dat uitgelegd had sloot ik tot groot vermaak van de CC en dezelfde Sld mijn kamerdeur….met kaart in de houder. Dusssss….binnen een paar minuten aan de hotelbalie m’n eerste Duitsche vriendin gescoord dit weekend….

Slaapspullen gedumpt, terug naar de autobahn, op verkenning richting Steinhude. Er was in de uitnodiging aangegeven dat we dit jaar op een andere locatie zouden staan. Ook voor Het Reservistenverband had alles 2 jaar stilgestaan, er was een hoop anders. We stonden vorige keren op een ietwat winderig veldje aan het Steinhudermeer, nu was het aan de rand van een pleintje met vakwerkhuizen. Zag er leuk uit maar helaas wel na de middag in de volle zon. Plekkie bekeken en een spaziergang gemaakt door Steinhude. Door het mooie weer was het behoorlijk druk, het dorpje is een soort van badplaats met haventje aan het meer en een bijzonder populaire hochzeit locatie. Her en der bruidsparen en feestgangers op pleintjes, in lekke boten op het meer en feesterij in restaurants, iedereen blij….hoewel…..stampvoetende bruiden zijn ook gesignaleerd… Na de aufklärung snel een restaurant met terras opgezocht voor een gulaschssuppe en een flinke wiedergutmachungsschnitzel. Toe iets van chocolade mit eis und eine tasse kaffee. Van de 3 stoere glazen Weizenbier waren er wel 2 alcoholfrei, speciaal voor het oudere kader. Na een fijne avond terug naar het hotel, nachtrust.

Vroeg in de morgen eerst vroegstukken, de aanhanger weer aankoppelen en richting Steinhude. Daar aangekomen waren de eerste mannen van het Reservistenverband reeds begonnen met opbouwen. We werden een warm welkom geheten en kregen een plekkie aangewezen, het opbouwen van ons display kon beginnen. Al snel bleek dat we de tent wel konden vergeten want onder het van afstand mooi ogende groene gras lagen kapot geslagen klinkers, stenen en een spoortje aarde. Uitermate geschikt voor houten haringen (NOT). Als alternatief aan de NEKAF wat zeilwerk gehangen voor de benodigde schaduw. Tafeltje met stoelen d’r Bie en klaar is 41DKO. Onder het genot van Bundeswehr kaffee konden wij mooi toekijken hoe de Duitsche collega’s met tig man een partytentje opzetten.

Intussen kwam er ook steeds meer bij, het pleintje werd wat klein…..gevolg: pal voor onze neus plantte het Bundeswehr Fanfarekorps hun stoeltjes neer en waren wij volkomen verdwenen achter een berg Germaanse toeters en een drumstel,… nou jah, dan dat.

De dag zelf was prima, wel ontiegelijk warm. An sich hebben we niet veel meer te doen dan aanwezig zijn. We kletsen wat met het publiek en de mannen/dames van het Reservistenverband, lopen wat rond, eten en drinken. De meegebrachte benzine keukenbranderset voor de knakworst hebben we gepoogd op te stoken maar de beheerder bleek het 1ste, 2de,3de echelons onderhoud vergeten te zijn voordat dat hij het ding ons in bruikleen mee gaf. Dan geen wurst.

Hoewel….de hitte zorgde er natuurlijk voor dat de bron/sprüdelwasserconsumptie behoorlijk groot was waardoor de lichaamszouten wel wat aanvulling konden gebruiken. Dat doe je dan natuurlijk het beste op oud Duitsche wijze door een bon te vragen voor het Gulaschkanone en een hele emmel Erbspüree mit wurst weg te werken. Lekker hoor….. bij 34 graden celsius….. dat dan weer wel.

Halverwege de middag werd het tijd voor een kleine wandeling, softijsje scoren, ff wat Duitsertjes en eendjes kijken langs het Steinhudermeer. Het was wederom aardig druk en een stuk koeler ook. Bij het plein is een aanlegsteiger waar de marslopers aankomen. Zij steken vanuit Mardorf per boot het meer over om dan in het “Scheunenviertel” van Steinhude hun schmucke Erinnerungsmedaille en Urkunde op te halen. Best een aardig stukje varen na zo’n stevige wandeling, de dames en heren stijgen knap knakkig uit de boot……

Om half 3 ineens van Herr Oberst de medeling dat de laatste läufer binnen een korte tijd aankwamen en dat we um drei konden afbreken. Dat kwam niet helemaal verkeerd uit want wij waren er eigenlijk ook wel iets van klaar mee en verlangden naar de airco in de Tundra tijdens de terugreis. Tegen half 4 stonden we dan ook iedereen uit te zwaaien en hoppa op weg naar die heimat. De terugreis verliep voorspoedig, de achterklep opende zich nog in Steinhude spontaan een keer en ergens in de buurt van Osnabrück hoorden we een raar rammeltje achter de auto…..bleek dat de haak op de kar waaraan de achterste spanband vast zat was afgebroken. De band sleepte er een paar meter achter aan en het jeepje stond dus losjes op de kar. Wel hebben we ff genoten van de nieuwe rondweg om Bad Oeyenhausen die eindelijk klaar bleek te zijn….aan die rondweg stond Karl-Heinz in 1990 al te scheppen….

Met de mededeling ETA 19.05 melden we ons op de A1 bij Deventer aan bij de DKO HQ en kon patat met kroket geregeld worden. In de laatste 10km nog snel even een eerste evaluatiegesprek met onze Sld-Chauffeur-Verkenner gehouden want jah, wij als ouder kader begrijpen natuurlijk wel dat zo’n uitstapje in het buitenland een hele ervaring is voor zo’n jongen. Dat vraagt een verantwoord verwerkingsproces.  Aangekomen uitladen, stoere verhalen richting de achterblijvers, patat/kroket en huiswaarts. Het was een mooi feessie.

Next? Verenigingsdag 25 juni en dan 08-10 juli het Historisch Festijn in Doorn!

De Plv C-ONHGP.