Evenement : Vroeger verkennen
Evenementdatum : 2 t/m 3 aug 2014
Locatie : Fallingbostel en omgeving
Foto’s : Foto reportage Vroeger verkennen Fallingbostel 2014
Vroeger verkennen.
Rondneuzen op internet kan af en toe wat leuke contacten opleveren. Zo vonden we de Facebookpagina van het “Fallingbostel Military Museum”. Enthousiast opgezet en gerund door een bewaker van het kamp Oerbke en een aantal vrijwilligers te Bad Fallingbostel. Gelegen aan de rand van het grote NATO oefengebied Bergen-Hohne, ons ook niet helemaal onbekend.
Op de facebookpagina staat te lezen dat dit museum regelmatig wat re-enactachtige evenementen organiseert en in de eerste week van Oktober 2014 een internationaal gebeuren gaat opzetten. DKO-interessemodus aan. Als snel had onze CC de eerste contacten gelegd en na kort overleg een afspraak gemaakt voor een kennismaking/bezichtiging/verkenning terrein. Waarvan hier verslag.
Tip: bekijk vooral ook de diashow, veel meer en betere foto’s!
Zaterdagmorgen 08.00u. , DKO-locatie Ede.
De verkenningsploeg, zijnde de CC, de plv CC, de sld ordonnans en de plv C-ONHGP zitten aan de koffie, klaar voor vertrek. Er was nog enige discussie of we misschien niet naar de Amsterdam Gay Pride zouden gaan want mooi weer en “who cares/yolo”. Na de opgevoerde argumenten : zonde van de gevechtspakken om daar de billen uit te knippen en geen van ons kent de tekst van “YMCA” uit z’n hoofd, toch maar op weg gegaan naar de noord Duitse laagvlakte.
Qua planning had het weer niet beter gekund: heel noord Duitsland op vakantie, wegen overvol. Bij Osnabrück al in de file. Dan maar binnendoor via de oude KL-colonnesporen bundesstrasse 213-214-215. Kost een uurtje meer maar dan zie je ook wat. 12.30u. aangekomen op plaats van bestemming en overvriendelijk ontvangen door de museumdirecteur. In het Engels , Duits en Nederlands het evenement besproken, mogelijkheden bekeken en afgesproken dat we met een delegatie aanwezig zullen zijn.
Daarna rondgang door het museum. Een werkelijk gigantische collectie uit de geschiedenis van het kamp Oerbke en omgeving. Ook veel displays van de verschillende legereenheden die op het NATO-terrein en eerder een rol gespeeld hebben. En wat ontbreekt : een Nederlands hoekje. En dat terwijl de KL als eerste neer streek in Fallingbostel eind 50-er jaren. Pas in 1963 gingen we naar de kazernes in Bergen-Hohne en Seedorf.
Tegen 14.00u. hadden we alles gezien en klaar….wat nu? De Panzerringstrasse op en langs de bekende monumenten, KL-stekkies, schietbanen en kazernes leek een goed plan. De sld ordonnans had al een hotel geregeld in Bad Fallingbostel dus nachtkwartier was aanwezig, we hadden alle tijd.
Eerst wat eten. Geschikt hiervoor is de oude pleisterplaats voor Kl-militairen : “ Onkel Nickel” in het dorpje Ostenholz. Aanvankelijk wat verwarring want de huidige imbiss lijkt niet op het oude vakwerkhuis zoals het vroeger was. Tijdens het currywurst eten Mutti aangesproken hierover en dan blijkt dat het oude gasthof al in 1999 verlaten is en dat dochterlief hier, iets verder op dus, door gegaan is met alleen een imbiss/kneipe. Het oude pand staat er verlaten bij, het aangebouwde zaaltje waar wij vroeger sliepen/feesten/werkten vervuild. De toiletgroep, vroeger de zowat enige fatsoenlijke toiletgroep in wijde omgeving, allemaal “zu vermieten”.
Even buiten Ostenholz dicht langs de Panzerringstrasse schietbaan 7B. De volgende halte. Het aardige van deze schietbaan is dat alles eigenlijk nog zo is als in de 70-80er jaren. Andere banen hebben intussen bv. een moderne vuurleidingstoren gekregen , hier staat nog dat oude, groenhouten hok op poten.
Dan het eerste monument. De hele omgeving hier staat stijf van het (beladen) verleden. Iedereen kent natuurlijk Bergen-Belsen. Dit kamp was aanvankelijk een onderkomen voor politieke- en krijgsgevangenen. Deze gevangenen zijn oa. ingezet om het oefenterrein aan te leggen. We bezochten het langs de Panzerringstrasse liggende Friedhof/Gedenkstätte voor de vele omgekomen Russische en ook Poolse dwangarbeiders . Wat ons opviel is dat er veel activiteit is op dit Friedhof. Alles is netjes onderhouden en er worden regelmatig herdenkingen enz. gehouden. Er is een bospadverbinding gemaakt met de, een paar kilometer verder gelegen, eigenlijk hierbij horende grote Gedenkstätte Bergen-Belsen.
Vroeger was een bezoek aan Bergen-Belsen vaste prik voor militairen op oefening. Meestal op zondag zag je dan een Dafje YA66 met de Aal(moezenier) die kant op rijden met daar achter een 3-tonner vol heibel makende dienstplichtigen. Op de terugreis was het dan altijd een heel stuk stiller achterin de bak….
Uiteraard hebben wij ook een bezoek gebracht, de stille hei met al die gedenktekens en andere herinneringen blijft indrukwekkend.
De kazerne Bergen-Hohne ligt er vlak bij. Een grote kazerne, voormalige standplaats van diverse KL-legeronderdelen, nu alleen nog bezet door het Engelse leger, voor zo lang het duurt. Waarschijnlijk zijn die over een jaar of 3 allemaal vertrokken. De Centurion voor de hoofdingang schijnt een ex-NL tank te zijn, overgeschilderd in de Engelse kleuren.
Enige voor ons herkenbare adres langs de weg is het oude PMT, nu Echos Home ‘Baan 41”. Helaas is het oude gebouw een aantal jaren terug gesloopt. Nu is er een houten optrek, gesloten natuurlijk want vakantie, pech. Wel in oude staat de bijbehorende parkeerplaats waar de plv C-ONHGP vroeger zo vaak de VW-combi geparkeerd heeft. En na het zien van de lager gelegen sloot achter de parkeerplaats begon hij direct wat herinneringen rondom deze plek te ventileren.
Kilometertje verder de “railramp”, oftewel het laadstation voor de treinen met tanks en ander rollend materieel. Het ligt er verlaten bij, behalve een rij lege, platte wagons niks. Hoewel… deze locatie was ooit de laatste halte voor de gevangen van Bergen-Belsen. Er staat op het eind van het station een kleine Gedenkstätte in de vorm van een originele goederenwagon en langs het pad richting het kamp is er d.m.v. werkstukken van scholen uit de omgeving extra aandacht voor wat er hier geleden is.
De zaterdag vordert maar we zijn nog niet klaar. Volgende halte de voormalige thuisbasis van 43Tank Bataljon, de “Kaserne Langemannshof”. In 1991 verlaten wegens gebrek aan vijand. Daarna volgt voor deze ooit mooie, moderne kazerne niks anders dan verval. Volledige leegstand werd nog tot 2011 voorkomen door er een soort van industrieterrein van te maken maar dat werd oa. doordat het terrein wat afgelegen ligt geen succes. Nu is alles leeg. Om de boel wat in de gaten te houden is er een hausmeister aangesteld en dat is ‘t. Voordeel nu is wel dat het er weer wat netter uit ziet. Beplanting woekert vrolijk maar de puinzooi van een paar jaar terug is weg.
Wij hadden mazzel dat toen we voor de poort stonden de hausmeister net stond af te sluiten. Vier oude koppen in een Hollandse auto gaven ‘m genoeg reden om te vragen wat we kwamen doen. Hij is waarschijnlijk wel gewend aan nostalgisch besuch aus die Niederlande. Na wat babbelen mochten we tien minuten over de kazerne rund kucken en foto’s maken. Daarna schnell maken dat we weg komen want de Deutsche Militär Polizei ist unterwegs.
Met het bezoek aan Langemannshof hadden we wel zo’n beetje alle bezienswaardigheden van oefenterrein “Bergen-Hohne” gezien. Noordelijk hiervan ligt een ander oefenterrein waar de Nederlanders regelmatig in de rondte schoten, namelijk “Munster Süd”. Het mooie van vakantietijd is dat je dan redelijk vrij door zo’n gebied mag rijden, alleen auto uit en lekker door de bossen rossen is niet toegestaan, je kan maar zo op een oude granaat stappen.
Eerste halte was de “Hindenburg Bunker” . Dit is een in +/- 1934 gebouwde uitkijkbunker midden in het doelgebied van het oefenterrein. Volgende bezoekadressen waren vooral belangrijk ter bevestiging van de geheugenspinsels van onze sld ordonnans die in z’n diensttijd hier veel rond gereden heeft met z’n baas, de generaal.
Kamp Trauen is voor de artilleristen en TD-ers bekend. Tijdens schietseries was hier de legering in de oude barakken, de TD had een smerige uitgeleefde loods ter beschikking. Wij kwamen niet verder dan de poort, foto’s : ho maar. Kamp Trauen hoorde van oorsprong bij het dichtbij gelegen dorp Fassberg, bekend van de vliegbasis en de “Luftbrücke Berlin” (of andersom). We zijn er door heen gereden en besloten zondag terug te keren. . Wel een poging gedaan de zaterdagavond stapdisco “ pfeffermühle” terug te vinden. Bleek later ook al lang verdwenen te zijn…..
Intussen was het alweer tegen 20.00u. Tijd om het hotel in Fallingbostel op te zoeken, iets eetbaars en in de rusthouding te gaan. Het eetbare werd gevonden op een terras van de plaatselijke Italiaan, je gaat tenslotte naar Duitschland om te eten wat we hier ook kunnen eten. De rusthouding duurde nog even….
Zondagmorgen 08.00 .
We hadden besloten de zondag te gebruiken voor wat museum bezoek, eerst het Panzermuseum in Munster en dan door naar het Luftbrücke Museum in Fassberg.
Ontbijten en op weg naar Munster. Na door een suffe reisleider, herinneringen aan vroeger (gisteren) en een drammerige CC twee keer rond Fallingbostel gereden te hebben (mooie omgeving wel…) uiteindelijk aangekomen bij het Panzermuseum waar al aardig wat volk voor de deur stond.
Eénmaal binnen veel te zien, oud ijzer uit WO I, oud ijzer uit WO II en vooral oud ijzer uit de Koude Oorlog. Bijzonder om ze nu eens in het echt te zien, de Panthers, Tigers, Hummels en de verschillende types Leopards bij elkaar. Wel wat jammer dat er verder weinig omheen is, een bordje met type en wat algemene gegevens, hier en daar extra info, een enkel voertuig kan je in kijken en dat was het wel. Dusssss….. veel rond rennende kinderen, verveelde mutti’s en vati’s ’s met een waas voor ogen bij z’n oude pantser. Een mobcomplex tankloods was bijna net zo spannend.
Twee uurtjes rondkijken en wij zijn er ook echt wel klaar mee. IJsje eten en door naar Fassberg om te ontdekken dat het museum daar pas een uur later open gaat. Dan maar lunchen: Bitte 4x wiedergutmachungs-schnitzel mit pommes und ein cola…..gross.
De Fliegerhorst Fassberg was in 1948-49 één van de bevoorradingsbases van de Luftbrücke Berlin. Gevlogen werd er met Dakota’s en Skymasters, vracht vanaf deze locatie hoofdzakelijk kolen. Naast de ingang van de basis is een klein museum. Er staat een originele Dakota die daadwerkelijk mee gevlogen heeft, daarna tot 1995 verdween naar Turkije en nu weer terug is. De grote verzameling foto’s, gebruiksvoorwerpen enz. is onder gebracht in oude nissenhutten uit kamp Trauen en twee goederenwagons die vroeger gebruikt werden. Ook staan er onder een afdakje twee segmenten van de Berlijnse muur. Interessant museum, bezoek waard.
Hiermee was onze tour wel zo’n beetje ten einde. Staumeldingen op de radio bevestigden onze vermoedens dat binnendoor terug de beste optie was. Gebrek aan fantasie en stallucht zorgden er voor dat de route terug naar Ede bijna gelijk was aan de heenreis. Jammer maar ’t is ook een keer klaar. Halverwege merkte de plv-CC/chauffeur op dat het voertuig iets anders reageerde dan normaal, het stuur stond ineens niet recht meer bij rechtdoor rijden en bij remmen wilde de auto links uit de flank. Nadere inspectie leverde weinig op (ook doordat geen van ons echt de behoefte voelde om onder de auto te kruipen). Rijden maar weer… maar dan iets rustiger. In Ede aangekomen even uitladen, afscheid kussen en door naar het noorden. Einde geslaagde oefening.
Nabrander : volgende morgen 08.15 telefoon bij de plv C-ONHGP : de plv CC:” Ik sta stil op de A6, je raad nooit wat er loos is”. Jawel, auto kapot. Onderste voorwielophanging bijna volledig afgescheurd…..waarschijnlijk gevolg van iets te schnell fahren op de keitjes bij kamp Oerbke….
plv C-ONHGP